باید وجود تیراختور را قبول کنید!

برای بازگشت فوتبال ایران به موضوعات ورزشی و به دور از موضوعات سیاسی، باید مدیران ورزشی، بدون تبعیض، تیراختور را به عنوان قطب سوم فوتبال کشور به رسمیت بشناسند.

از سال ۸۸ که تیم تیراختور به لیگ برتر صعود کرد، برخی مطمئن بودند این تیم نیز مانند دیگر تیم‌های غیرپایتختی،چند سالی بیشتر عمر نخواهد کرد و با سقوط به دسته‌های پایین‌تر و شاید انحلال، وجودی از خود باقی نخواهد گذاشت اما این باور در بازی‌های اول لیگ همان سال، شکست خورد چرا که حضور چند ده هزارنفری در استادیوم یادگار امام نشان داد که تیراختور با تیم‌های دیگر تفاوت فراوان دارد و هوادارانش نگاهی فوتبالی و یا توپ و تور به آن ندارند و شاید گل، شکست و برد یکی از موضوعات بی‌اهمیت مقوله تیراختور باشد.

موضوع تیراختور با گذشت سال‌ها با شدت بیشتری دنبال شد، تیمی که می‌توانست به دور از حواشی همانند تیم‌های اصفهانی، بارها قهرمان لیگ باشد و به کسی هم برنخورد یک ایراد بزرگی از نظر هواداران تیم‌های مرکز داشت و آن وجود هواداران میلیونی تیراختور بود چرا که فضای دوقطبی فوتبال ایران از لحاظ هواداران را شکست.

مسئولان نیز در این شکاف بی‌تاثیر نبودند، آنان که با توجه به جایگاه خود، باید نگاهی فراتر به تیم‌ها داشته باشند، به عنوان یکی از هواداران تیم‌های پایتخت وارد میدان شدند و نتیجه آن نگاهی تبعیض‌آمیز علیه تیراختور نبود، نگاهی که موجبات واکنش مردم آذربایجان گردید و نتیجه ان چیزی است که در سکوهای ورزشی دیده می‌شود.

هرکسی بهتر می‌داند که دریافت یک جام فلزی برای تیم‌ها هیچ ارزشی جز چند روز خوشحالی ندارد ولی مقوله‌ای قدرت که قدرت یک تیم‌ را نشان می‌دهد تعداد هواداران آن است یعنی همان نقطه قوت تیراختور که موجبات تولید دشمنی و فحاشی‌های هماهنگ شده از سوی تیم‌های دیگر می‌شود.

بعد از بازی تیراختور – استقلال و حضور نزدیک به ۱۰۰ هزار نفر در استادیوم یادگار امام، افراد مغرض که فرصت را برای حذف تیراختور مناسب دیده بودند با دورغ‌هایی مانند تجزیه‌طلبی، شعار علیه قومیت‌ها و … شکاف در فوتبال ایران را بیشتر کردند و متاسفانه برخی مدیران نیز در این تله شوم افتاده و بدون اطلاع از جزئیات موضوع، علیه تیراختور موضع گرفتند و این خود عاملی برای بزرگتر شدن شکاف‌ها گردید، بعد از گذشت ۱۰ روز هنوز هم برخی رسانه‌ها، هواداران تیراختور را برای کار نکرده محکوم می‌کنند.

هنوز مسئولان، مدیران، رسانه‌ها و صدا و سیما نمی‌خواهند جایگاه واقعی تیراختور را باور کنند، شاید بتوان در صدا و سیما تیراختور را نادیده گرفت اما ترانسفرمارکت تحت نظر مدیران کشورمان نیست و بی دلیل نیست که کشورهای دیگر واقعیت تیراختور را بیشتر از مدیران ما شناخته‌ند.

سخن آخر اینکه، برخورد تبعیض‌آمیز و تلاش برای حذف تیراختور نتیجه‌ای جز واگرایی نخواهد داشت و تنها راه انسجام فوتبال ایران با وجود تیم‌های شهرهای مختلف، قبول تیراختور به عنوان یکی از قطب‌های فوتبال ایران است وگرنه فوتبال ایران، موضوع ورزشی نخواهد بود./ دورنانیوز