قصیده مـــرنــدیــه

 قصیده «مـــرنــدیــه» اثر شاعر ارجمندمان استاد میرزا محمدحسین مرندی متخلص به «خــوشـدل» است که در روز شنبه 22 فروردین 1377 مطابق با 13 ذیحجه الحرام 1418 سرودهاند.

ضمن آرزوی سلامتی و طول عمر باعزت و برکتشان از پیشگاه خداوند متعال، شعر وزیــنشان را به تمام مسئولان و همشهریان گرامی و پرمحبتمان تقدیم میکنم که دل در گرو خـدمـت به پیشرفت و تعالی مادی و معنوی مـرنـد عزیـزمان دارند:
 

«شـهـر مــرنــد»

 

1. هـر ورق از مـتـن تـــــاریـــخ مـــرنـــــد / مـهـد مـردانی است با نـامـی بـلنـد

2. کــــــــوه مـیـشـابــش مــطــاف اهـل دل/ در بهاران خوشتر از کـوه سـهـنـد

3. ســبــزه پـــیــراهـــن مــه اردیبــهـشــت/ روسـفید از بـرف در مـاه ســفـنـد

4. نــــــم نــــــم بــــاران ابــــر رحــمتـــش/ روح میریزد به جانها چون سرند

5. جـسـم و جـان در حـلـقـه گــلهـا اسـیــر / سان که دست دلـبری در دسـتـبند

6. رقـص لالـه نــاز ســنـبـل جــشـن گـــل / مـیربـایـد دیـده را با نـوشـخــنـد

7. بــلـبـلانـش نــغــمــه خــوان دشــتهــــا/ دشتهایش بـزم ریـحان و پــژنـد

8. بـــاغهـــایـــش جــلــوه بـــاغ بــهــشــت/ میوه هایش در حلاوت به ز قـنـد

 

9. سـیـب و زردآلـو خـیـارش خـــوشـــمــزه/ خربزه انگور و شهدش دلـپـسـنـد

10. چــارفــصــلــش آنچنان زیـــبـــاســتـــی/ با نگاهی میبرد هوش از شـمـنـد

11. مـدفـن پـور امــــــــام هــفــتــمـیـــــن / مـستـجـاب الدعــوه هـردردمـنـد

12. پــــایــــگاه شــیـعـیـان اهــل بــیــت (ع) / از نـسـیـم مـعـنـویـت بـهـرهمـنـد

13. ســـرفــــراز روزهـــــای انــــــقـــــلاب / از شــهـیـدان خـدایـی سـربـلـنـد

14. پــروریــده دامـــنـــش در هـــر زمــــــان / نـــامـــداران شـهـیر و ارجـمـنـد

15. بـس دلــیــرانــی که در مـیـدان جــــنــگ / تـیـغ برِّان تـیـرشـان شد دیـوبـنـد

16. بــس هــنــرمــنــدان بــینـــام و نــشــان / رنــجشان گردید گـنـج هـوشـمند

17. بـس نـفـوس پــــاک و مـردانـی رفـــیـــع / خـلـق را بودند هـر آن سـودمـنـد

18. بـس گـــهــرها در دل خــاکــش نـــهـــان / بس در و لعل درخشان در کـمند

19. ســـیــنــه اش گـــهـــواره فـــرزانـــگـــان/خاک پایش سـرمـه چـشم خجند

20. عـــارفـــانـــش شــهــره شــهـــر نـجف / عـالـمـانـش نـامـور بیچونوچند

21. درنـــوردیـــدنـــد مـــیـــدان ســـبــــق / تـــکســواران ادیـب مــادونـــد

22. گرچه گــمـنـامنـد امــا تــا ابـــــــــــد / زنـده انـد و زنـده انـد و زنـده انــد

23. ای کــهـن دیــــوان شــعــر روزگـــــار  / ای نـشـان عـبـرت هر عـقـلمـنـد

24. قـــصــه ای از غــــصـــه هایـت بازگـــو / ای عـقـب مـانده گـرفتار چــمـنـد

25. روزگــــاری بوده ای شـهـری عــظــیــم/ هم تو بودی فرّ میهن را شـونــــد

 26. «قــــل اعــــوذی» بـایـدی خوانم تو را/ تــا شـوی آزاد از دام چـــرنـــــد

27. کــــــــــــــاروان پـیـشرفـت شـهـرهـا/ رفت بـرپـا تـا نمانی از خـرنـــــد

28. هــر کــه خـورده شــیــر از پستان تـو/ بشنود از ما یکی انـدرز و پــــنــد

29. گــو فـرامـوشـم مـکـن مــهــر وطــن/ در رگ غیرت بتازد چون سـمـنـد

30. هـر کــه را باشد به دل حـب وطــــن/  کی بخواهد چهره شهرش نــژنــد

31. میرسـان بر گـــوش مـردان این پــیام/ تا به آبــادانــی ات کــاری کـننـد

32. ای «مــرنـدی» هـر کجایی هــمــتـی/ قـوم بـاهـمـت دل خــارا کَـنـنـد

33. اغــنـیـا را گــو عـلـی گــونـه به شـب/ تـا که دریــابـنـد درد مـسـتـمـنـد

34. گــر زدایـی چـنـد عـیب خــویـش را/ تفرقه حرص و حسد از بند و بـند

35. کـیـنـه ها گـــل مـیشود در ســینه ها/ زندگی شـیرین شود بر شـهـرونـد

36. شعری از وحـدت بخوان بر مردمت/ نـوشـخـند آور به جای نـیشخـند

37. دسـت وپا کـن عـزتـی از یـکدلـی/ تفرقه خاکت کند همچون شـکند

38. خـاکها آجـــر شود از اتـــحــاد/  آجـران خـانه سپس یک شهر زنـد

39. ای نـگین دسـت آذربــایــجــان/ شهر «خوشدل» شهر زیبایم مرند

40. تا نبینی چـشــمزخــم دشـمـنـان/ بـر سـرت باید بگردانم ســپــنــد

41. در پـنـاه حضرت صـاحـب زمـان/ دور بـاشـی از بـلاهـا و گــزنـــد

 

_{اهدایی از مرنداوغلی ادیب - اول مهر ماه 1391}